در گذشته #خود_یی گونه‌ای از انحراف‌های جنسی و ذهنی شمرده می‌شد. در اروپای قرن نوزدهم پزشکان، معلمان و مربیان با خودیی همچون یک بیماری اپیدمیک که باید ریشه‌کن شود برخورد می‌کردند و به والدین هشدار می‌دادند که همیشه باید در مقابل این خطر گوش به زنگ باشند.به نظر برخی اکنون از دیدگاه پزشکی مدرکی وجود ندارد که خودیی چه از لحاظ جسمی یا روحی روانی مضر باشد ؛ با این وجود، این باور ریشه‌دار که خودیی باعث عوارضی همچون مشکلات عصبی، سیاهی دور چشمها، قوس کمر، کوری، سکتهٔ قلبی، مشکلات جنسی، یا لرزش دست میشود هنوز در میان بسیاری از عوام شایع است. امروزه متخصصان، خودیی را گونه‌ای از فعالیت جنسی می‌دانند که طبیعی، سالم، مطلوب و امن است. تنها هنگامی خودیی می‌تواند مشکل‌ساز شود که فرد را از برقراری رابطهٔ با شریک جنسی‌اش بازدارد. از نظر برخی از پزشکان خودیی چه در مردان چه در ن، در صورت میانه‌روی هیچ عارضهٔ خاصی در بدن ایجاد نمی‌کند و می‌تواند نوعی از رفتار جنسی محسوب شود و به حفظ سلامت جنسی انسان کمک کند.خودیی در ریزش مو، به وجود آمدن آکنه و ضعف منی و نطفه شخص بی‌تاثیر است.همچنین استمناء در ظاهر فرد تأثیرگذار نیست. خودیی به خودی خود هیچ مشکل روانی و ذهنی ایجاد نمی‌کند و در صورتی که در نظر فرد عملی منفور نباشد باعث برطرف شدن افسردگی و بالا رفتن اعتماد به نفس شخص میشود. خودیی در ضعف بینایی و بطور کلی تحلیل قوای جسمانی هیچ نقشی ندارد.
خودیی در اکثر #ن باعث کاهش فشارهای عصبی قبل از #قاعدگی میشود. علاوه بر آن خودیی در ن می‌تواند در اینکه چطور به ارگاسم برسند کمک کند. در مردان این عمل با افزایش زمان انزال و کنترل بیشتر آن، در رابطهٔ جنسی مفید خواهد بود. خودیی خصوصاً در روابطی که یکی از شرکای جنسی خواهان رابطهٔ جنسی بیشتری است می‌تواند مفید واقع شود.
#استمناء مرتب خصوصاً در سنین بالای ۵۰ سالبخاطر دفع عوامل بیماری‌زا از داخل پروستات از بروز این بیماری پیشگیری میکند. از طرفی زیاده‌روی بیش از حد در استمناء (بیشتر از ۲۰ بار در ماه) می‌تواند در مردان از عوامل #سرطان پروستات در آینده محسوب شود.در سال ۲۰۰۳ یک گروه تحقیقاتیِ استرالیایی با سرپرستیِ گراهام گی از انجمن سرطان استرالیا به این نتیجه رسیدند که خودیی به‌طور مکرر، احتمال ابتلا به سرطان پروستات در مردان را کاهش می‌دهد. مردانی که در دههٔ سوم زندگی خود (۲۰ تا ۳۰)، به‌طور متوسط ۵۵ بار یا بیشتر در هفته انزال داشتند، به‌طور قابل توجهی کمتر با خطر ابتلا به سرطان پروستات روبرو بودند. با این وجود این آزمایش‌ها نتوانستند ارتباط عِلّی مستقیم بین این دو را نشان دهند. این پژوهش همچنین نشان داد که افزایش تعداد دفعات انزال از طریق خودیی در مقایسه با افزایش انزال‌های ناشی از آمیزش جنسی برای افراد مذکر سودمندتر است. زیرا آمیزش جنسی با خطر ابتلا به بیماری‌های آمیزشی همراه است که این خود می‌تواند خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد. دکتر آز دربارهٔ کاهش خطر احتمالی سرطان پروستات، سال ۲۰۱۶با اشاره به نتایج مع مطالعات پیشین نتایج جدید دربارهٔ چه خودیی چه رابطه را تا ۲۱ بار در ماه مفید می‌داند.
به نظر می‌رسد این موضوع به سن افراد بستگی داشته باشد. تحقیقی دیگری در سال ۲۰۰۸ نشان داده که انزال‌های مکرر بین سنین ۲۰ تا ۴۰ سالگی می‌تواند با خطر بیشتر ابتلا به سرطان پروستات همبستگی داشته باشد. اما در همین تحقیق معلوم شد که انزال‌های مکرر در دههٔ ششم (۵۰ تا ۶۰) زندگی فرد، می‌تواند کمتر با خطر ابتلا به سرطان پروستات همبستگی داشته باشد.
استمنا یک یا دو بار در هفته همچنین می‌تواند باعث افزایش تولید گلبول‌های سفید خون در مردان شود و از این طریق سیستم ایمنی بدن را بهبود بخشد.
در ن، این باور عامی که خودیی رسیدن به ارگاسم را کند میکند یا باعث مختل‌شدن یا کم‌شدن لذت جنسی در آن‌ها میشود صحت ندارد. حتی مشاهدات نشان می‌دهد نی که خودیی میکنند از آنجا که مناطق حساس جنسی خود را بهتر درک کرده‌اند با هدایت‌کردنشریک جنسی خود زودتر و بهتر به اوج لذت جنسی می‌رسند.
در افراد مذهبی و جوامعی که خودیی در آن مذموم است در فرد ممکن است در طی خودیی یا پس از آن احساس ندامت یا انجام گناه دست دهد.اما از طرفی خودیی باعث بهبود خواب فرد و کاهش استرس میشود. این عمل همچنین سبب بهبود حس احترام به نفس در شخص می‌گردد و با افزایش ترشح #اندورفین در #مغز، فرد سلامتی روحی و جسمی را احساس میکند .
این کردار باعث خالی شدن تنش و تصاویر جنسی ناخودآگاه انسان میشود. کلا در انسان ماهیتی مقطعی و زمان محور و شرایط محور دارد. نیاز تمام مراحل جنسی دوره زمانی خاص خود را دارد. ی کامل در لحظه، وجود دارد ولی برای مدت زمان زیادی نمیتواند طول ارگاسم پایدار باشد. متاسفانه عامه مردم ما تفکری قشری و غیر علمی دارند و تحت سیطره ایده های دست دوم مذهبی و خرافه و احساس گناه هستند.
در حیوانات هم خودیی وجود دارد. خصوصا تیره های نزدیک به dna انسان (شامپانزه/گوریل/بابون/عنتر) و بعضی دیگر داران.
زیگموند فروید اعتقاد داشت که خودیی بزرگسالان دوره نوزادی و رحمی را تداعی میکند(کودکان از 6 ماهگی به بعد اینکار را انجام میدهند).فروید گاهی دچار باورهای مذهب یهودیت در زندگی بود و در تنگنا برای ابراز عقیده بود.
من به مراجعین خودم که دچار مشکلات عدیده و بازتابی جنسی و فکری هستند.گاهی این مسئله را پیشنهاد میدم. گاه خانم ها مدت های مدید از رابطه جنسی محروم هستند.
یک زن نباید منفعل باشد و عروسک دست مرد باشد که هر وقت او نیاز جنسی داشت ایشان مطیع باشد.
کلا سد کردن غرائز جنسی باعث فرایند تصعید/والایش/sublimation میشود که برای مردم عادی با کار و شرایط زیستی ثابت و ماشینی خوب نیست. این روش خاص عرفا و سالکین و افراد خاص و منزوی است.
خودیی نوعی خودکفایی جنسی است. خصوصا زمانی که شرایط ازدواج مهیا نیست. یا زمانی که شریک جنسی ضعیف هست و .
این نوع خیلی بهتر از و های پر خطر است و انسان را از جذب کردن عقده جنسی و عقده توجه جنسی و عقده حقارت جنسی دور میکند. در واقع نوعی فرآیند جنسی_ جسمی پیشگیرانه است.
فیزیک مردان برای اینکار بهتر و به روز شده تر در طبیعت است. حس و رویاهای سریع جنسی در مردان زیادتر از ن است. آنان با استفاده از حواس شنوایی، بویایی و صحنه های دیداری تحریک میشوند. گاه خودیی سریعترین راه برای کاهش عطش شهوت و گرمای زیستی_ جنسی آنهاست.
در تاریخ می بینیم که ختنه ن برای جلوگیری از شهوت ن و خودیی آنان ایجاد شد.
ناخودآگاه ما نیاز به چند لحظه ارگاسم یا همان خلسه روانی بی مطلقی دارد. این حس را از id میگیرد و ایگو آنرا در کانون داوری میگذارد. سوپر ایگو هم وکیل و هشدار دهنده شرایط وجدانی و احساس گناه ست.
کسانی که کمتر میشوند دارای محتوای ناپایدار و مشوش و درهم تنیده شده در رویاهایشان هستند. این افراد مکانیسم سرکوبی را دامن میزنند. مشکل این افراد از سن 40 به بعد زیاد میشود و تنش های روان تنی را تجربه میکنند. گاه این افراد شکایت میکنند که زندگی را زندگی نکردند و .
عاقبت دچار حسرت جنسی میشوند و مسائلی مانند چشم چرانی و عقده های گسترده در روابط جنسی و عاطفی و اجتماعی با جنس متفاوت خود .
خودیی علاوه بر انسان در بسیاری از گونه‌های دیگر از حیواناتِ وحشی گرفته تا حیوانات اهلی و آن‌هایی که در اسارت بسر می‌برند نیز مشاهده شده‌است.به عنوان مثال نگه‌دارندگان اسب‌های نر خودیی برای آن‌ها را لازم می‌دانند و جلوگیری از خودیی اسب‌های نر بوسیلهٔ ابزارها را نادرست می‌دانند. هرچند که خودیی در همهٔ داران دیده میشود اما در هیچ جانوری تعداد دفعاتِ خودیی در ماده‌ها بیشتر از نرها نیست.
درباره این سایت